DOBRZE WIEDZIEĆ

Sprawność konia rozpoczyna się od wyważonej i dobrze zbilansowanej dawki pokarmowej. Nieprawidłowe żywienie oraz problemy przemiany materii są częstymi przyczynami chorób. Dlatego też oferowane pasze oraz układane dawki żywieniowe powinny uwzględniać nie tylko fizjologię trawienia, ale także naturalne pobieranie paszy przez zwierzę. Zachowanie podstawowych reguł w codziennej praktyce żywieniowej oraz magazynowaniu pasz jest podstawą utrzymania siły, witalności i zdrowia konia.



 Porady żywieniowe

REFORMIN MÜSLI

Nasz nowy produkt –  Höveler Reformin Müsli to dodatek paszowy o niskiej zawartości energii i skrobi z pełną podstawową zawartością witamin i minerałów. Szczególnie polecany dla koni otyłych lub dla wszystkich, które nie mają zapewnionej odpowiedniej diety, a potrzebują dostarczenia wszystkich niezbędnych witamin i pierwiastków śladowych. W celu zapewnienia wysokiego poziomu pobrania przez konie, podczas opracowania receptury Reformin Müesli, szczególną uwagę zwrócono na jego smakowitość.

Höveler Reformin Müesli nadaje się szczególnie do koni z chorobami metabolicznymi, takimi jak zespół Cushinga, PSSM (mięśniochwat) czy laminitis (ochwat).

Höveler Reformin Muesli – https://hoeveler-sklep.pl/pl/p/Reformin-Musli-6-kg/242

Praktyczne porady dotyczące pastwisk dla koni

I oto nadszedł długo wyczekiwany okres pastwiskowania koni. Lada dzień nasze konie będą spędzać całe dnie na pastwiskach, ciesząc się świeżą i wartościową trawą. W tym artykule opisujemy więc kilka praktycznych wskazówek dotyczących tego okresu.

Jakie gleby?

Przy zakładaniu i wybieraniu miejsca na pastwisko preferowane są gleby suche, bogate w minerały, o dobrej przepuszczalności. Nie zaleca się natomiast gleb mokrych i wilgotnych oraz mocno zwięzłych. Wiąże się to ze zbijaniem gleby i wypadaniem wartościowych traw, które zastępowane są przez gatunki niepożądane tj. jaskier rozłogowy czy starzec jakubek.

Uwaga na błędy

Kategorycznym błędem w zakładaniu pastwisk bądź ich podsiewaniu jest stosowanie gotowych mieszanek dla bydła. Pastwisko dla koni jest szczególnie narażone na duże obciążenia ze względu na niskie przygryzanie runi oraz selektywne jej pobieranie- im wyższy indeks glikemiczny (zawartość cukrów), tym rośliny są smaczniejsze dla podniebienia końskiego, co wiąże się z poszukiwaniem i  silnym przygryzaniem jedynie takich gatunków. Niejednokrotnie obserwuje się również zbyt wysoką obsadę zwierząt na daną kwaterę, co dodatkowo wpływa destrukcyjnie na rośliny i utrzymanie pastwiska w dobrej formie. Kwatera powinna być możliwie długa (w formie prostokąta), a jej powierzchnia przeznaczona na 1 konia w zależności od systemu pastwiskowania powinna wynosić od 0,25 ha do 0,5 ha. W tym przypadku w bardzo łatwy sposób możemy obliczyć obsadę zwierząt na kwaterę, którą dysponujemy. W ciągu całego dnia świeża masa pastwiskowa pobierana jest przez konia o masie ciała ok. 600 kg w ilości od 40 do 50 kg dziennie (konie mniejsze 25-35 kg). Warto więc dostosować czas przebywania koni na pastwisku oraz ich obsadę tak, by  cieszyło się ono dobrą wydajnością przez cały sezon wiosenno-letni.

Rozważne postępowanie- dobór mieszanek

Jeśli zakładamy, że nasze pastwisko będzie użytkowane intensywnie wówczas należy skupić się głównie na gatunkach wytrzymałych i tworzących gęstą darń takich jak: życica trwała, kostrzewa czerwona, wiechlina łąkowa oraz tymotka łąkowa. Unikajmy natomiast gatunków niechętnie pobieranych przez konie (np. kupkówka pospolita) i trujących (np. jaskier ostry, zimowit jesienny czy starzec jakubek).

Przy jakichkolwiek wątpliwościach w doborze mieszanek nie bójmy się zasięgnąć porady specjalistów, którzy stworzą mieszanki pod nasze potrzeby bądź zaproponują gotowe zestawy np. na podsiew pastwiska, o zredukowanej ilości fruktanów czy z uwzględnieniem dosiewu ziół dla poprawy wartości odżywczych i smakowitości. Mieszanki te zawierają również konieczne informacje dotyczące ilości wysiewu (np. 40 kg na 1 ha) oraz terminu wysiewu (np. od marca do sierpnia). Przykładowa mieszanka na pastwisko dla koni może składać się z: 35% Życica trwała; 20% Wiechlina łąkowa, 20% Tymotka łąkowa, 10% Kostrzewa łąkowa, 15% zioła (np. babka lancetowata, krwawnik pospolity, kminek zwyczajny, krwiściąg lekarski). Nie zapominajmy również o roślinach motylkowych, które są źródłem wartościowego białka (koniczyna biała bądź lucerna stanowiące np. 5% mieszanki przy zawartości ziół w ilości 10%).

Nawożenie

Dla utrzymania pastwiska w dobrej formie zaleca się przeprowadzanie zabiegów nawożenia. O prawidłowej wysokości plonu oraz wartości odżywczych traw decyduje gleba zaopatrzona w odpowiednie składniki pokarmowe (azot, fosfor, potas, magnez i inne mikroelementy) o prawidłowym pH (5,5-6).  Najczęściej stosuje się nawożenie azotowe, które zapewnia odpowiednią wysokość plonu. W zależności od zaleceń producenta danego nawozu po przeprowadzeniu takiego zabiegu koni nie powinno się wypasać przez okres minimum od 2 do 4 tygodni.

Pielęgnacja

Regularne podsiewanie luk w użytkowanym pastwisku zwiększa powierzchnię paszową i wytrzymałość roślin na obciążenie. Zabieg ten można stosować kilka razy w roku najczęściej trawami szybkorosnącymi, konkurencyjnymi i tworzącymi gęstą ruń. Zbieranie odchodów i wykaszanie niedojadów powinny stanowić regularny element pielęgnacyjny pastwiska. W przeciwnym wypadku w miejscu zalegania odchodów i ich okolic odrasta ruń, która nie jest pobierana przez konie, a powierzchnia pastwiskowania automatycznie ulega zmniejszeniu. Często efektem braku higieny na pastwisku jest nasilone przygryzanie pozostałej części pastwiska, co powoduje jego nadmierną eksploatacje. Z punktu żywieniowego silne przygryzanie runi  i wyjadanie korzeni zwiększa ilości pobieranego piasku, co może stanowić ryzyko zapiaszczenia jelit.

Żywienie

Wiosenna trawa jest wyjątkowo smaczna dla naszego konia, szczególnie po okresie zimowym, kiedy głównym źródłem włókna było siano. Wypasy na pastwisku powinny być od samego początku kontrolowane, ze stopniowym wydłużaniem czasu pobytu na trawie. Dzięki temu unikniemy morzyska w wyniku przeładowania jelit, zaburzeń fermentacji jelita grubego czy ochwatu. U koni łapczywie pobierających trawę warto rozważyć założenie kagańca, który ograniczy ewentualne problemy zdrowotne. U koni wrażliwych na zawartość fruktanów w trawie kaganiec bądź eliminacja pastwiska z jadłospisu są konieczne. Dietę opartą na paszach wysoko skrobiowych (owies, jęczmień) należy zweryfikować pod względem zawartości udziału skrobi i cukrów. Najczęściej posiłki treściwe ulegają zmniejszeniu, a miejsce zbóż zastępują sieczki, wartościowe oleje oraz mieszanki cechujące się wysoką strawnością i odpowiednio wyważoną podażą minerałów i witamin.


Wskazówki żywieniowe dla witalności i zdrowia konia:

  • Siano skarmiać zawsze przed paszą treściwą – stwarza to stabilne warunki środowiskowe w kanale jelitowym i jest podstawą do dalszego nie zaburzonego trawienia.

  • Codziennie zadawać co najmniej 1,5 kg paszy do żucia (siano, słoma) na 100 kg masy ciała – daje to efekt intensywnego żucia oraz dobrego naślinienia paszy. Im pasza jest lepiej naśliniona, tym korzystniej przebiegaj procesy trawienia i korzystniejsze jest wykorzystanie paszy.

  • Dawki bogate w pasze treściwą dzielić na więcej odpasów -co najmniej na dwa razy, lub jeszcze lepiej na trzy razy dziennie. W zależności od skrobi nie więcej niż 0,4 -0,5 kg paszy treściwej na 100 kg masy ciała w jednym odpasie. W ten sposób zapobiega się występowaniu morzyska i niewłaściwych fermentacji, które są skutkiem nadmiaru skrobi w jelicie grubym.

  • Stosować tylko pasze o wysokiej jakości higienicznej – należy sprawdzać pasze pod względem obecności pleśni, kontrolować zapach i nadmierne pylenie.

  • Czas karmienia i okres wypoczynku po karmieniu powinien być wystarczająco długi -konie duże na pobieranie 1 kg paszy objętościowej potrzebują około 40 minut (kuce nawet jeszcze raz tyle). Dla pobrania 1 kg paszy treściwej potrzebują około 10 min (kuce aż do 40 min). Długotrwałe i znaczące przekraczanie tych wartości prowadzi do uszkodzeń uzębienia (haczenie zębów), dlatego też należy regularnie kontrolować stan uzębienia. Jeżeli pośpiech w pobieraniu paszy jest efektem zazdrości o paszę należy zastosować klapki na oczy. Przed wysiłkiem fizycznym zalecany jest dwugodzinny czas odpoczynku.

  • Nie skarmiać za krótkiej sieczki z traw lub innych pasz objętościowych – w ten sposób zapobiega się zaparciom (długość sieczki powinna wynosić min. 3 cm).

  • Dawki żywieniowe odważać i odliczać dokładnie – ponieważ tylko w ten sposób odpowiednio do rasy, wagi ciała, wymagań i osiągnięć, temperamentu oraz warunków utrzymania można prawidłowo żywić konia.

  • Zmiany w żywieniu wprowadzać stopniowo – to naturalne, że obecne w jelicie grubym konia mikroorganizmy dopasowują się do zmieniających się warunków bardzo powoli. Nagła zmiana paszy może prowadzić do poważnych zakłóceń w procesie trawienia.

  • Świeża woda do picia zawsze dostępna -po ciężkich obciążeniach pracą nie podawać za zimnej wody ponieważ może to doprowadzić do podrażnienia błony śluzowej żołądka oraz wystąpienia kolki skurczowej (wodnej).

  • Przeprowadzać regularne kontrole kału – kał koński jest dobrym identyfikatorem za pomoc którego bardzo wcześnie można rozpoznać ewentualne problemy. Szczególną uwagę należy zwracać na konsystencję, na nietypowy zapach, a także na obecność pasożytów.

  • Nie magazynować paszy na betonie bez izolacji – z powodu wysokiej wilgotności powietrza w stajni może dochodzi do bardzo wczesnego psucia się pasz. Silosy paszowe powinny być czyszczone w miarę możliwości przed każdym napełnieniem.


Podane zalecenia żywieniowe są wskazówkami, które powinny by dopasowane w zależności od wagi ciała, rasy, temperamentu, wieku, stanu treningu oraz warunków utrzymania zwierząt.